معلم شهید " دکتر علی شریعتی "

موج برتر Best Wave

عشق با شناسنامه بی ارتباط نیست و گذر فصلها و عبور سالها برآن اثر می گذارد، اما دوست داشتن در ورای سن و زمان و مزاج زندگی می کند وبر آشیانه بلندش روز وروزگار را دستی نیست ...
عشق، تملک معشوق است و دوست داشتن، تشنگی محوشدن در دوست ...
عشق، مأمور تن است و دوست داشتن، پیغمبر روح ...
عشق، غذاخوردن یک حریص گرسنه است و دوست داشتن، « همزبانی درسرزمین بیگانه یافتن » است ...
نیروانا، آتش عشق درخدا!! چه کسی به این پی برده است؟! آتش عشق در روح خدا، آتشی که همه هستی تجلی آن است؛ آتش گرم نیست، داغ نیست، چرا؟! نیازمندی در آن نیست، تلاطم در آن نیست، نااستواری، شک، تزلزل، تردید، نوسان، وسواس، اضطراب ... نگرانی درآن نیست؛ اما آتش است، آتشین تر ازهر آتشی، آتشین تر از همه آتشها، آتشی که پرتو یک زبانه اش آفرینش است، سایه اش آسمان است، جلوه اش کائنات است؛ گرده خاکستر نازک و اندکش کهکشانهاست ...

+نوشته شده در پنج شنبه 85/8/18ساعت 8:44 عصرتوسط م. امید | نظرات ( ) |

یه شعر خیلی قشنگ از معلم شهید دکتر علی شریعتی

این نگهبان سکوت
شمع جمعیت تنهائی
راهب معبد خاموشی ها
حاجب درگه نومیدی
سالک راه فراموشی ها
                                چشم بر راه پیمایی، پیکی
                                گرمی بازوی مهری نیست
                                خفته در سردی آغوش پرآرامش یأس
                                که نه بیدار شده از نفس گرم امید
                                سرنهاده است ببالین شبی
                                که فریبش ندهد عشوه خونین سحر
                                                                                        ای پرستو برگرد!
                                                                                       ای پرستو که پیام آور فروردینی
                                                                                       بگریز از من، از من بگریز!
                                                                                      باغ پژمرده پامال زمستانها
                                                                                      چشم بر راه بهاری نیست
                                                                                      گرد آشوبگر خلوت این صحرا
                                                                                      گردبادی است سیه، گردسواری نیست