واقع بینی در اندیشیدن را " خرد " می نامند؛ رویة عاطفی آدمی، که خرد او بدان متکی است " فروتنی " نام دارد. فقط وقتی می توانیم واقع بین باشیم و از خرد در اعمال روزانه مدد جوئیم، که با فروتنی به جهان بنگریم، واز رؤیای کودکانة همه چیز دانی و بر همه کاری توانا بودن آزاد شده باشیم.