اکثرمواقع تو این فکر هستیم که خودمان را از دام بلا نجات بدهیم و برای این کار هم از انجام هیچ کاری دریغ نمی کنیم ، حتی بعضی مواقع حاضر می شویم که نزدیکترین کسانمان را نیز فدای خود و اهداف خود کنیم؛ اهدافی که هر از چندگاهی بعد از انجام آنها تازه متوجه می شویم که به نفع خودمان نیز نبوده اند چه رسد به اطرافیانمان.

ولی بعضی مواقع وضع کاملاً فرق می کند، دیگر به خودمان فکر نمی کنیم، تنها و تنها دیگری را می بینیم، خودمان را فراموش می کنیم و به فکر دیگران می افتیم و برای اینکه بقیه به خواسته اشان برسند از انجام هیچ کاری دریغ نمی کنیم و هرچه که در توانمان هست و هرچیزی که داریم، حتی جانمان، را می دهیم تا آنها بمانند. واین همان معنای وجود ماست؛ همان چیزی که خدا بخاطر خلقش به خود می گوید:

           فتبارک الله احسن الخالقین

 از دوستانی که نظر دادند ممنونم، ولی باید یکبار دیگر هم زحمت بکشند و مجدداً نظر بدهند، چون مطلبی که نوشته شده، دلیل اصلی اش همین لینک پایین می باشد. پس اینبار بعد از دیدن لینک نظر بدهید.

http://www.Nadiman.Blogfa.Com/post-21.aspx