سخن از دوست و دوست داشتن قدمتي دارد به درازاي تاريخ بشر ، واين يعني تكرار مداوم ،كه نا خواسته تقدسش را خواهد كشت ،يا شايد اتفاق افتاده ،و ما بدينسان ويرانش كه نه ،ويرانتر نكنيم كه ديگري را بيش از خود دوست داريم ،كه سختي باران !! را به خاطر رنگين كمان به جان نخريم ،كه لذت التهاب يافتن راه براي گفتنش را ،كم از گفتنش بدانيم!!

سلام

شعر واقعا جالبي نوشتي.

ولي يه خورده ............